De frikandel, voor velen een delicatesse in het rijtje junkfood. De snack die vooral in Nederland en België wordt gegeten staat al jaren bovenaan in de top tien gegeten junkfood. Er worden jaarlijks honderden miljoenen frikandellen verkocht. Toch wordt de frikandel vaak aan de kant gezet door geruchten. De geruchten zouden berichtten dat er koeienogen en hersenen in de frikandel zitten.
Het ontstaan
De naam frikandel is afkomstig van het Duitse “frikadelle” wat bij de oosterburen platte gehaktbal betekent. Om iets een naam te geven is er natuurlijk wel een product nodig. De frikandel werd “ontworpen” door een Nederlandse slagersknecht genaamd Gerrit de Vries. De frikandel is dus een Nederlandse ontwikkeling. In het jaar 1954 was de Vries, door een verandering in de Warenwet, genoodzaakt zijn goedverkopende product, de gehaktbal, aan te passen. Pas in 2005 is de naam van “frikadel” veranderd in het nieuwe frikandel. In 1996 werd de frikandel bekroont met de titel “meest verkochte snack in Nederland”. Vanaf dat jaar is geen snack beter verkocht dan de frikandel. Wel werd er in 2003 een grote “dip” geconstateerd voor de bruine gefrituurde lekkernij. Dit had o.a. te maken met de economische crisis en de grote discussie omtrent het overgewicht in Nederland.
De inhoud
Tot de dag van vandaag wordt er hevig gediscussieerd over de ingrediënten van de frikandel. Vaak wordt er geclaimd dat de frikandel veel dierlijke delen bevat waar veel mensen niet van gediend zijn. Hiermee worden bijvoorbeeld de uiers van een koe bedoeld. Tevens gaat het gerucht dat er koeienogen, restvlees of slachtafval bij wordt gegooid. Gelukkig zijn bijna geen van deze beweringen correct. De koeienogen, uiers en slachtafval kunnen van het lijstje worden afgestreept. Het enige wat een frikandel bevat is restvlees, maar wat is hier nou mis mee?
Met restvlees worden, in het geval van de frikandel, vooral de goed eetbare stukken van de kip bedoeld op de filet na. Wanneer de kip is ontdaan van de grote stukken filet en andere veelverkopers zoals de vleugels en pootjes, blijft er nog erg veel vlees over. Van dit vlees wordt 75% nog eens gebruikt in de frikandel. Het gebruiken van restvlees in de frikandel is eerder een oplossing tegen overbevolking dan een schandaal. Naast het restvlees zit er in de frikandel varkens- en paardenvlees.
Het eten van paardenvlees zit bij sommige niet lekker. Daarom zijn er ook frikandellen die geen paardenvlees bevatten.
Naast de verschillende vleessoorten komt er natuurlijk meer kijken bij het bereiden van de frikandel. Zo worden er smaakmakers (verschillende kruiden) toegevoegd. Ook wordt er ook nog een flinke hoop paneermeel gebruikt, maar dit is natuurlijk half niet zo schikbarend als de gevreesde koeienogen.
Geruchten
Het spannende verhaal wordt een stop toe geroepen wanneer er aantal fabrieken wordt bezocht. Toch weten veel mensen nog niet wat er nou precies in zit, en hebben wel ergens diep in hun achterhoofd een slecht beeld van de frikandel i.v.m. de geruchten. Het is misschien zelfs wel jammer dat er niks geks in zit. Het volk heeft af en toe een schandaal nodig. Iets of iemand moet hiervan de dupe zijn. Op de één of andere manier is de frikandel al jaren lang een zondebok.
Feitjes over de frikandel
- Jaarlijks worden meer dan 600 miljoen geconsumeerd in Nederland. (600 Miljoen frikandellen achter elkaar gelegd is 108.000 kilometer, 2,5 keer de omtrek van de aarde.)
- De frikandel staat al jaren op nummer 1, meest gegeten/verkochte snack.
- De frikandel bezit ruim 30% van het marktaandeel (snacks) in Nederland.
- Jaarlijks eet een Nederlander gemiddeld 37 frikandellen.
- Het wereldrecord frikandellen eten staat op 47 stuks in een uur.
- In de fabriek van Beckers worden iedere dag zo’n 1 miljoen frikandellen gemaakt.
- Het maken van één frikandel neemt ongeveer twee uur in beslag.
- In België wordt een frikandel van 34 cm lang op commerciële schaal verkocht